Zingiber officinalis - imbir lekarski

Wpływ stosowania imbiru na objawy choroby lokomocyjnej i nierytmiczne wolnofalowe skurcze mięśniówki żołądka ¹
W publikacji opisano badania przeprowadzone na 18 zdrowych ochotnikach (8 mężczyzn, 10 kobiet), w wieku od 18 do 40 lat, u których w przeszłości wystąpiła choroba lokomocyjna wywoływana przez podróż samochodem, łodzią, samolotem. Imbir jest od dawien dawna stosowany w tradycyjnej medycynie chińskiej, w leczeniu objawów choroby lokomocyjnej, dlatego zaczęto go stosować jako środek hamujący nudności i wymioty spowodowane ciążą, chemioterapią, pooperacyjną niedrożnością jelit. Mechanizm działania kłącza imbiru nie jest jeszcze poznany. Przypuszcza się, że imbir łagodzi mdłości towarzyszące chorobie lokomocyjnej poprzez zapobieganie rozwojowi wolnofalowych skurczów mięśniówki żołądka i wzrostowi poziomu wazopresyny. Nudności towarzyszące chorobie lokomocyjnej są bardzo nieprzyjemne. Leki syntetyczne, o działaniu cholinolitycznym i przeciwhistaminowym, stosowane w zapobieganiu choroby lokomocyjnej, wywołują szereg działań niepożądanych, takich jak uczucie suchości w ustach, letarg i senność. Badania opisane w publikacji wykazały, iż stosowanie sproszkowanego kłącza imbiru w dawkach 1000 i 2000 mg, podanych 60 minut przed badaniem, redukowało nudności, wolnofalowe skurcze mięśni gładkich żołądka oraz obniżało poziom wazopresyny. Nudności i wymioty wywoływano u ochotników poprzez obroty w ciągu 15 minut na obrotowym krześle. Skurcze mięśniówki żołądka rejestrowano metodą elektromiografii. Osoby biorące udział w badaniu otrzymały imbir w dawce 1000 mg lub 2000 mg, bądź placebo. Zastosowanie imbiru wydłużyło okres przed wystąpieniem nudności oraz skróciło czas "powrotu do zdrowia". W badaniach wykazano również, iż wazopresyna podawana dożylnie (w dawkach 0,1 j.m./min i 0,2 j.m./min) powodowała wzrost mdłości i aktywności skurczowej mięśniówki żołądka. Powyższe badania wykazały, że imbir skutecznie redukuje mdłości, zmniejsza aktywność skurczową mięśniówki żołądka oraz zmniejsza poziom wazopresyny. Zwiększenie dawki z 1000 mg do 2000 mg sproszkowanego kłącza imbiru nie powoduje zwiększenia siły działania.

mgr Maria Piaskowska - Labofarm

Aktywność przeciwalergiczna korzenia żeń-szenia i ginsenozydów ²
Autorzy przedstawiają wyniki badań działania przeciwalergicznego ginsenozydów wyizolowanych z korzenia Panax ginseng (Araliaceae) i ich metabolitów wytworzonych przez ludzkie bakterie jelitowe. Badano działanie hamujące uwalnianie - heksozoaminidazy i histaminy, hamowanie reakcji biernej anafilaksji skórnej, hamowanie hialuronidazy, działanie stabilizujące błonę komórkową i dezaktywację wolnych rodników.
Spośród badanych związków, największą aktywność hamującą uwalnianie histaminy ze szczurzych komórek wysiękowych otrzewnej, silniejszą niż kromoglikan sodowy (lek przeciwalergiczny), wykazywał 20-0-β-D-glukopiranozylo-20(S)- protopanaksydiol, który jest metabolitem ginsenozydów z grupy protopanaksydioli (substancja K). Niewielką aktywność w tym zakresie wykazywały również ginsenozydy Rb1, Rb2, Rc. W badaniu efektu hamującego uwalnianie beta-heksozoaminidazy z komórek granulocytów zasadochłonnych białaczki bazocytowej szczura wykazano, że ginsenozydy Rd i F2 oraz związek K wykazują takie działanie, natomiast korzeń żeń-szenia oraz ginsenozydy Rb1 i Rb2 nie wykazują go. Ginsenozydy hamowały reakcję anafilaksji biernej skórnej u myszy. Jednak wśród testowanych substancji najsilniejsze działanie wykazywała substancja K zarówno po podaniu wewnątrzotrzewnowym, jak również doustnym. Związek K był silniejszym inhibitorem niż kromoglikan sodowy. Również w działaniu stabilizującym błonę komórkową związek K wykazywał silniejszy efekt niż kromoglikan sodowy.
Dodatkowo, kiedy mierzono antagonistyczne działanie substancji K wobec histaminy uwalnianej z komórek tucznych podczas patologicznego procesu alergii typu I, przy użyciu jelita krętego świnek morskich, związek K nie przyczyniał się do istotnego działania przeciwhistaminowego. Wyniki powyższych badań wskazują, że działanie przeciwalergiczne substancji K bierze początek z działania stabilizującego błonę komórkową i że ginsenozydy żeń-szenia są prolekiem o szerokich właściwościach przeciwalergicznych.

dr Izabela Michalska - Labofarm

elektromiografia (gr. elektro + gr. mys = mięsień + gr. grápho = piszę) - metoda diagnostyczna; badanie czynności bioelektrycznej mięśni (po wzmocnieniu sygnału) przy pomocy elektromiografu (aparatu do rejestracji czynności bioelektrycznej mięśni, na podstawie zmian ich napięcia bioelektrycznego). Zapis badania nazywa się elektromiogramem (EMG).

ginsenozydy (panaksozydy) - glikozydy występujące w gatunkach rodzaju Panax (np. żeń-szenia). Wykazują działanie psychopobudzające, stymulujące organizm do zwiększonego wysiłku, pobudzając syntezę białka i kwasu rybonukleinowego (RNA).

¹ Lien Han-Chung, Sun Wei Ming, Chen Yen-Hsuen, Kim Hyerang, Hasler W, Owyang Chung, Effects of ginger on miction sickness and gastric slow-wave dysrhythmias induced by circular vection, Am J Physiol gastrointeest Liver Physiol, 284, G481-G489, 2003.

² Choo M.-K., Park E.-K., Han M. J., Kim D.-H., Antiallergic Activity of Ginseng and its Ginsenosides, Planta Medica, 69, 518-522, 2003.