Literatura fitoterapeutyczna - nowości
|
|
Zingiber officinalis - imbir lekarski
|
Wpływ stosowania imbiru na objawy choroby lokomocyjnej
i nierytmiczne wolnofalowe skurcze
mięśniówki żołądka 1
W publikacji opisano badania przeprowadzone na
18 zdrowych ochotnikach (8 mężczyzn, 10 kobiet),
w wieku od 18 do 40 lat, u których w przeszłości
wystąpiła choroba lokomocyjna wywoływana
przez podróż samochodem, łodzią, samolotem.
Imbir jest od dawien dawna stosowany w tradycyjnej
medycynie chińskiej, w leczeniu objawów
choroby lokomocyjnej, dlatego zaczęto go stosować
jako środek hamujący nudności i wymioty
spowodowane ciążą, chemioterapią, pooperacyjną
niedrożnością jelit. Mechanizm działania kłącza
imbiru nie jest jeszcze poznany. Przypuszcza
się, że imbir łagodzi mdłości towarzyszące chorobie
lokomocyjnej poprzez zapobieganie rozwojowi
wolnofalowych skurczów mięśniówki żołądka
i wzrostowi poziomu wazopresyny. Nudności towarzyszące
chorobie lokomocyjnej są bardzo nieprzyjemne.
Leki syntetyczne, o działaniu cholinolitycznym
i przeciwhistaminowym, stosowane w
zapobieganiu choroby lokomocyjnej, wywołują
szereg działań niepożądanych, takich jak uczucie
suchości w ustach, letarg i senność. Badania opisane
w publikacji wykazały, iż stosowanie sproszkowanego
kłącza imbiru w dawkach 1000 i 2000
mg, podanych 60 minut przed badaniem, redukowało
nudności, wolnofalowe skurcze mięśni gładkich
żołądka oraz obniżało poziom wazopresyny.
Nudności i wymioty wywoływano u ochotników
poprzez obroty w ciągu 15 minut na obrotowym
krześle. Skurcze mięśniówki żołądka rejestrowano
metodą elektromiografii. Osoby biorące udział
w badaniu otrzymały imbir w dawce 1000 mg lub
2000 mg, bądź placebo. Zastosowanie imbiru wydłużyło
okres przed wystąpieniem nudności oraz
skróciło czas "powrotu do zdrowia". W badaniach
wykazano również, iż wazopresyna podawana
dożylnie (w dawkach 0,1 j.m./min i 0,2 j.m./min)
powodowała wzrost mdłości i aktywności skurczowej
mięśniówki żołądka. Powyższe badania
wykazały, że imbir skutecznie redukuje mdłości,
zmniejsza aktywność skurczową mięśniówki żołądka
oraz zmniejsza poziom wazopresyny. Zwiększenie
dawki z 1000 mg do 2000 mg sproszkowanego
kłącza imbiru nie powoduje zwiększenia siły
działania.
mgr Maria Piaskowska - Labofarm
Aktywność przeciwalergiczna korzenia żeń-szenia
i ginsenozydów 2
Autorzy przedstawiają wyniki badań działania
przeciwalergicznego ginsenozydów wyizolowanych
z korzenia Panax ginseng (Araliaceae) i ich
metabolitów wytworzonych przez ludzkie bakterie
jelitowe. Badano działanie hamujące uwalnianie -
heksozoaminidazy i histaminy, hamowanie reakcji
biernej anafilaksji skórnej, hamowanie hialuronidazy,
działanie stabilizujące błonę komórkową i
dezaktywację wolnych rodników.
Spośród badanych związków, największą aktywność
hamującą uwalnianie histaminy ze szczurzych
komórek wysiękowych otrzewnej, silniejszą
niż kromoglikan sodowy (lek przeciwalergiczny),
wykazywał 20-0-β-D-glukopiranozylo-20(S)-
protopanaksydiol, który jest metabolitem ginsenozydów
z grupy protopanaksydioli (substancja
K). Niewielką aktywność w tym zakresie wykazywały
również ginsenozydy Rb1, Rb2, Rc. W badaniu
efektu hamującego uwalnianie beta-heksozoaminidazy
z komórek granulocytów zasadochłonnych
białaczki bazocytowej szczura wykazano,
że ginsenozydy Rd i F2 oraz związek K wykazują
takie działanie, natomiast korzeń żeń-szenia oraz
ginsenozydy Rb1 i Rb2 nie wykazują go.
Ginsenozydy hamowały reakcję anafilaksji biernej
skórnej u myszy. Jednak wśród testowanych substancji
najsilniejsze działanie wykazywała substancja
K zarówno po podaniu wewnątrzotrzewnowym,
jak również doustnym. Związek K był silniejszym
inhibitorem niż kromoglikan sodowy.
Również w działaniu stabilizującym błonę komórkową
związek K wykazywał silniejszy efekt
niż kromoglikan sodowy.
Dodatkowo, kiedy mierzono antagonistyczne działanie
substancji K wobec histaminy uwalnianej z
komórek tucznych podczas patologicznego procesu
alergii typu I, przy użyciu jelita krętego świnek
morskich, związek K nie przyczyniał się do istotnego
działania przeciwhistaminowego.
Wyniki powyższych badań wskazują, że działanie
przeciwalergiczne substancji K bierze początek z
działania stabilizującego błonę komórkową i że
ginsenozydy żeń-szenia są prolekiem o szerokich
właściwościach przeciwalergicznych.
dr Izabela Michalska - Labofarm
elektromiografia (gr. elektro
+ gr. mys = mięsień +
gr. grápho = piszę) - metoda
diagnostyczna; badanie
czynności bioelektrycznej
mięśni (po wzmocnieniu
sygnału) przy pomocy
elektromiografu (aparatu
do rejestracji czynności
bioelektrycznej mięśni,
na podstawie zmian ich
napięcia bioelektrycznego).
Zapis badania nazywa
się elektromiogramem
(EMG).
ginsenozydy (panaksozydy)
- glikozydy występujące
w gatunkach rodzaju
Panax (np. żeń-szenia).
Wykazują działanie
psychopobudzające, stymulujące
organizm do
zwiększonego wysiłku,
pobudzając syntezę białka
i kwasu rybonukleinowego
(RNA).
1 Lien Han-Chung, Sun
Wei Ming, Chen Yen-Hsuen,
Kim Hyerang, Hasler
W, Owyang Chung, Effects
of ginger on miction sickness
and gastric slow-wave
dysrhythmias induced
by circular vection, Am J
Physiol gastrointeest Liver
Physiol, 284, G481-G489,
2003.
2 Choo M.-K., Park E.-K.,
Han M. J., Kim D.-H., Antiallergic
Activity of Ginseng
and its Ginsenosides, Planta
Medica, 69, 518-522,
2003.
|