The ABC clinical Guide to herbs

Wiosną ukaże się książka wydana przez American Botanical Council (ABC), zawierająca monografie 28 najczęściej sprzedawanych roślin leczniczych oraz monografię olejku wiesiołkowego. Wśród omówionych roślin są m.in. dziurawiec, kozłek lekarski, miłorząb, jeżówka, czosnek, kasztanowiec, imbir.
Każda monografia składa się z trzech części: (a) ogólny opis rośliny, zawierający zastosowanie, działanie farmakologiczne, dawkowanie i sposób użycia, przeciwwskazania, działanie niepożądane, interakcje z lekami, a także opis badań klinicznych danej rośliny; (b) zestawienie zwięzłych informacji dla pacjenta; (c) szczegółowa monografia (ogólny opis roślinny, zawartość substancji czynnych, szczegółowy opis zastosowania i dawkowania, działanie farmakologiczne wraz z krótkim opisem badań, mechanizm działania, przeciwwskazania, działania niepożądane, opis badań klinicznych, przykładowe preparaty handlowe).
Autorzy monografii powołują się na badania przedstawione w artykułach naukowych na całym świecie, a także informacje potwierdzone przez Komisję E oraz WHO. Na końcu każdej monografii został przedstawiony wykaz badań klinicznych przeprowadzonych dla potwierdzenia działania danej roślinny.
Więcej informacji na temat tej książki można uzyskać na stronie internetowej www.herbalgram.org

WHO Monographs on Selected
medicinal Plants, Volume 2

Ukazała się druga część książki wydanej przez WHO w 1999 roku. Wśród 30 monografii zawartych w woluminie 2 można znaleźć m.in. korzeń kozłka, korę kruszyny, kwiat bzu czarnego, korzeń pokrzywy, liść mącznicy i wiele innych. Poszczególne monografie zawierają szczegółowy opis rośliny, wymagania jakościowe stawiane surowcowi roślinnemu, skład chemiczny surowca, sposób użycia - zarówno tradycyjnego jak i leczniczego, zastosowanie kliniczne poszczególnych części roślinny potwierdzone przez szereg ekspertów.
W przygotowaniu jest wolumin 3, zawierający 31 monografii, m.in. owoc anyżu, kwiat arniki, owoc kopru, korzeń czarciego pazura. Autorzy planują również wydanie 4 woluminu.

Aktywność hipoglikemiczna glikopeptydów
żeń-szenia (ginseng glycopeptide - GGP)

Wang Ben-Xiang, et al., Hypoglycemic activity of ginseng glycopeptide, Acta Pharmacol. Sin., 24(1), 50-54, 2003.
W publikacji opisano przeprowadzone badania aktywności hipoglikemicznej glikopeptydów (GGP) wyizolowanych z korzenia żeń-szenia. W ostatnich 30 latach w wielu badaniach farmakologicznych przeprowadzonych na zwierzętach zauważono, że żeń-szeń powodował spadek poziomu glukozy we krwi. W ostatniej dekadzie autorzy publikacji wraz z naukowcami z Japonii rozszerzyli swoje badania chemiczne i farmakologiczne na inne aktywne składniki żeń-szenia. Badania wykazały, że polisacharydy zawierają znaczne ilości polipetydów i zostały nazwane glikopeptydami (GGP). GGP wykazują działanie immunomodulujące, przeciwnowotworowe, przeciwwrzodowe oraz hipoglikemiczne, wśród których wyróżnia się działanie obniżające poziom cukru we krwi.
Wyniki przeprowadzonych badań pokazały, że GGP niezależnie od drogi podania (wewnątrzotrzewnowe, podskórne, domięśniowe, z wyjątkiem podania doustnego), a także niezależnie od gatunku zwierzęcia (myszy, szczury, króliki), mają znaczące działanie hipoglikemiczne oraz obniżające poziom glikogenu w wątrobie. GGP obniżały poziom cukru nie tylko u zdrowych zwierząt, ale również u zwierząt (myszy, szczury) ze sztucznie indukowaną hiperglikemią. Działanie hipoglikemiczne GGP utrzymywało się przez 16 godzin. Badania te wykazały również, że GGP powodują spadek poziomu glikogenu w wątrobie - poprzez wzmożenie aktywności fosforylazy.

Składniki zielonej herbaty działają
ochronnie na neurony

Kakuda T., Neuroprotective Effects of the Green Tea Components Theanine and Catechins, Biol. Pharm. Bull., 25(12), 1513-1518, 2002. W publikacji zostały opisane badania wpływu składników zielonej herbaty na neurony. Badania miały na celu wykazanie, iż teanina (N-etyloamid kwasu ?-glutaminowego) będąca składnikiem zielonej herbaty ma działanie ochronne na neurony, narażone na śmierć poprzez chwilowe niedokrwienie. Teanina w swojej budowie jest podobna do neuroprzekaźnika pobudzajacego - kwasu glutaminowego. N-etyloamid kwasu ?-glutaminowego ma większe powinowactwo do recepotorów AMPA/kainowych (pobudzanych przez pochodną kwasu izoksazolopropionowego) niż do receptora NMDA (dla kwasu Nmetylo-D-asparginowego), chociaż powinowactwo jest znacznie mniejsze niż kwasu glutaminowego. Dlatego autorzy publikacji sugerują, iż jednym z mechanizmów działania teaniny jest łączenie się z receptorem glutaminowym jako antagonista.
Autorzy zbadali także działanie innych składników zielonej herbaty, katechin na stwardnienie tętnic, czyli miażdżycę tętnic (łac. artheriosclerosis). Jedną z przyczyn miażdżycy tętnic, a jednocześnie głównym czynnikiem powodującym chorobę naczyniową mózgu spowodowaną niedokrwieniem, jest prawdopodobnie utlenienie LDL poprzez aktywną cząstkę tlenu. Wyniki przeprowadzonych badań sugerują, iż katechiny chronią przed peroksydacją lipidów oraz są "zmiataczami" wolnych rodników. (opr. MP)